कविता - जुना मोबाईल.......
मला घरी आणताना; यांनी
जोरदार स्वगत; केले होते
घरी येणारा पहिलाच; मी
सगळ्यांना सरप्राईज; दिले होते
लहान बाळाला, घ्यावे तसे
मला घ्यायला सगळे, उत्सुक होते
चकाकणाऱ्या, मला ते
अगदी निरखून, हाताळत होते
आजी-आजोबा, वयस्कर
त्यांना फार काही, कळत नव्हते
पण एक, श्रीमंतीचा प्रकार
घरात आल्याचे, कौतुक होते
आई-बाबांचे, त्यांच्या ग्रुपमध्ये बोलणे झाले
स्नेक वर खेळून, चिंटूचे समाधान झाले
ताईने तिच्या मैत्रिणींना, "एस.एम.एस." पाठवले
खट्याळ बंटीने; किती तरी; मिस कॉल दिले
दादा संध्याकाळी; फिरायला म्हणून घेऊन गेला
बागेत भेटल्यावर तिला; मला दाखवू लागला
तिनेही माझे मग; खूप कोड-कौतुक केले
तिच्या नंबरला जरा; वेगळ्याच नावाने सेव्ह केले
पुष्कळ दिवस त्यांचे; मी कबुतराचे काम केले
असे सगळे माझे; नाविन्याचे दिवस होते
पैशाचे/बॅटरीचे; वेळेवर चार्जिंग होते
जसे दिवस गेले; तसा काळ बदलला; राव....... काय सांगू
साला; प्रगतीपायी आमच्याच तरुण पिढीने; माझा घात केला
जुने कपडे, खरवडलेला चेहरा
सुटे ढिले अंग, असा मी झालो आहे
पूर्वी वरच्या खिशात, हृदयाजवळचा; मी
आज कपाटात, खितपत पडलो आहे
© Sachin P. Kulkarni
sachin.kulkarni78@gmail.com
छान आहे!
ReplyDeletemastach!
ReplyDeletewonderful imagination, beautiful words to match.
ReplyDeleteloved it. I also enjoyed your posts in Antaral.
I have started marathi blog
http://vijayjoshimarathiblog.wordpress.com
thanks
vijay joshi