कविता - तरी चंद्र माझा का डागाळलेला

तरी चंद्र माझा का डागाळलेला

जगी लोक, सारे आश्वस्तलेले

मला माझे काही, न अजुनी उमगलेले

अशी कोजागिरी, लख्ख उजाळलेली
तरी चंद्र माझा, का डागाळलेला

जगी सूर्य, अवकाशी झळाळलेला
मनी सूर्य माझा, का झाकोळलेला

वसंतातूनी पुष्प, लता बहरल्या
मनी अंकुर आशेचा, अजुनी कोमेजलेला

जगाच्या मनीषा, पुऱ्या पूर्णलेल्या

पवन वेधी लक्ष्य, हलवूनी झोळीस माझ्या

पंगती मंडळी, सुग्रास तृप्तलेली

उदरी माझ्या अजुनी, आग का पेटलेली

किती एक लोकांस, तो देव पावलेला
मी असा; मला न साधे, अस्तित्व दावलेला

जनांची भक्ती, लख्ख पैश्यात न्हाली
दिव्याचा यत्न माझा, परी वात शांत झाली

सार्थबोध