कविता:- कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
कितीही तप्त जरी; सूर्य देई तेज साऱ्या जगाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
डाग कितीही असोत चंद्रमा; सदा देई शीतल छायेला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
कितीही गलिच्छ असो; काक तो गती देई पिंडाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
रूतणारे ते बोचक काटे; रक्षिती सदैव गुलाबाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
दात दाढा विक्राळ भयंकर; वाघीण संगोपे पिल्लाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
रस्तोरस्ती श्वान भुकेले; कदा न चुकती इमानाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
चहूदिशी फिरोनी; दिशा न उमजोनी; पक्षी न चुकती घरट्याला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
तप्त प्रखर; तो अग्नी भयंकर; देई नवी झळाळी सोन्याला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
गात्र गलीत वार्धक्य जरी ते; परमेश्वर भेटवी माणसाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
अपयश येता जाणीव होई; नवी उमेद विजयाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
जितकी बिकट परिस्थिती;तितका आळविला जाई देवाला
कोण जाणे परमेश्वराने; कसा कुणाला बनवला
© सचिन पुरुषोत्तम कुलकर्णी
Comments
Post a Comment